Κερατίτιδα
Η φλεγμονή και εξέλκωση στον κερατοειδή χιτώνα ονομάζεται Κερατίτιδα και προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες και μικροοργανισμούς ή από συστεμικές ασθένειες.
Ερπητική Κερατίτιδα
Η τυπική εικόνα της ερπητικής κερατίτιδας χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη ενός δενδριτικού έλκους, μιας πληγής δηλαδή της επιφάνειας του κερατοειδούς με διακλαδώσεις που θυμίζουν κλαδιά δέντρου. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να παίρνει τη μορφή στικτής κερατίτιδας με διάσπαρτες μικρές υπόλευκες εστίες. Χαρακτηριστική είναι επίσης και η μείωση της αισθητικότητας του κερατοειδούς. Δεν είναι λίγες οι φορές που η πρώτη επαφή με τον ιό συμβαίνει κατά την παιδική ηλικία και είναι ασυμπτωματική. Ο ιός του έρπητα μπορεί να εγκατασταθεί μόνιμα σε κάποιο κοντινό σημείο του νευρικού συστήματος, και σε περιόδους κατά τις οποίες εξασθενεί η άμυνα του οργανισμού να μεταναστεύσει προς τον οφθαλμό και να προκαλέσει φλεγμονή. Η ερπητική κερατίτιδα συχνά υποτροπιάζει. Οι επανειλημμένες προσβολές δημιουργούν θολερότητες στον κερατοειδή, ο οποίος παίρνει τη μορφή γεωγραφικού χάρτη. Η χρήση τοπικών στεροειδών σε ενεργό ερπητικό έλκος πρέπει να αποφεύγεται, γιατί οδηγεί σε επιδείνωση της νόσου και βραδύτερη επούλωση. Η αντιμετώπιση της ερπητικής κερατίτιδας γίνεται με αντιικούς παράγοντες, που ανάλογα με την περίπτωση χορηγούνται τοπικά ως οφθαλμική αλοιφή ή και συστηματικά με τη μορφή χαπιών.
Κερατίτιδα από Αδενοϊούς
Αν και η επιπεφυκίτιδα από αδενοϊούς είναι πολύ συχνή, σπάνια έχουμε επέκταση της λοίμωξης στον κερατοειδή. Η θεραπεία περιλαμβάνει τοπικά στεροειδή, τα οποία όμως πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνον όταν η πιθανότητα για ερπητική κερατίτιδα έχει αποκλειστεί.
Κερατίτιδα από Μύκητες
Η προσβολή του κερατοειδούς από μύκητες συμβαίνει συνήθως μετά από τραυματισμό με υλικό φυτικής προέλευσης, όπως κλαδί δέντρου, αγκάθι κλπ. Άλλοι παράγοντες είναι η χρήση φακών επαφής , η ανοσοκαταστολή από φάρμακα ή νόσο, χειρουργικές επεμβάσεις και η κατάχρηση αναισθητικών κολλυρίων. Η έναρξη των συμπτωμάτων είναι βραδεία, με αίσθημα ξένου σώματος, πόνο που αυξάνει βαθμιαία και ερυθρότητα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση ξεκινά μετά από εργαστηριακή επιβεβαίωση του υπεύθυνου μικροοργανισμού και περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, σε ορισμένες δε περιπτώσεις μεταμόσχευση κερατοειδούς.
Μη Λοιμώδεις Κερατίτιδες
Φλεγμονές του κερατοειδούς μπορούν να αναπτυχθούν και από μη λοιμώδη αίτια, όπως διάφορες συγγενείς ή επίκτητες δυστροφίες και εκφυλίσεις του κερατοειδούς, νευροτροφικά αίτια, μεταβολικά νοσήματα, τοξικοί παράγοντες, φάρμακα κλπ. Όλες αυτές οι καταστάσεις πρέπει να αναγνωριστούν και να αντιμετωπιστούν έγκαιρα, γιατί σε αρκετές περιπτώσεις η φλεγμονώδης αντίδραση μπορεί να προκαλέσει μη αναστρέψιμη βλάβη στον κερατοειδή και η μόνη λύση για την αποκατάσταση της όρασης να είναι η μεταμόσχευση (κερατοπλαστική).